Iemand schreef enkel dagen geleden “oorlog is het falen van de mensheid”. Deze uitspraak stuit mij tegen de borst. Ze onttrekt zich aan de realiteit, door een actie gekozen door enkelen en uitgevoerd door vele anderen te projecteren op een abstract begrip. Een massabegrip als de mensheid kan niet falen, het kan alleen maar zijn. Het zijn individuen en groepen die beslissen om acties uit te voeren, zij zijn verantwoordelijk voor hun daden, en zij kiezen impliciet om te leven met wat daar uit volgt.
De oorlog van Rusland tegen Oekraïne is gestart na een beslissing in de naaste kring rondom de Russische president, en wordt uitgevoerd door het Russische leger, gesteund of gedoogd door hun vazallen in de regio. De voorwendsels die we de voorbije periode hoorden zijn duidelijk loos en bestaan enkel in de verbeelding van de beslissers. Zij begaan dan ook zonder reële aanleiding een onverantwoorde daad van agressie, en eigenlijk een misdaad tegen de mensheid.
Dit gedrag stelt ons, in het westen en midden van Europa, voor de uitdaging om te kiezen hoe daarmee om te gaan. Een dergelijke daad van agressie tegen een land en zijn bevolking is onduldbaar, en vergt een duidelijk antwoord. Een antwoord vooral aan de beslissers, maar ook aan de uitvoerders en aan de gedogers. Het is meer dan tijd om ons grondig te bezinnen over onze relaties en handel met landen en leiders die geen oog hebben voor het welzijn van de mensen in hun eigen land of hun buren, die enkel uit zijn op persoonlijk gewin, die enkel de belangen van hun kliek dienen, of die verloren lopen in hun waandenkbeelden. De mensheid als geheel moet primeren in onze daden, niet de belangen van enkele bevriende groepen of landen en onze keuzen zijn liefst ingebed in de realiteit.
Het zal tijd vergen en veel doorzetting om ons langzamerhand economisch minder afhankelijk te maken van landen geleid door beperkte belangengroepen rondom enkele sleutelfiguren, die lak hebben aan de noden van anderen. Om enkel handel te drijven als de tewerkstelling daar gebeurt volgens menswaardige normen. Om daar mogelijk geen sportwedstrijden bij te wonen of er aan deel te nemen. Om ons adequaat uit te rusten tegenover concrete bedreigingen vanuit zulke staten. We zullen daarvoor telkens opnieuw moeten keuzes maken, rekening houdend met de omstandigheden, maar hopelijk geleid door onze diepere waarden, die het belang van de mensheid boven het financieel gewin van enkele groepen stellen.
Als Europeaan voel ik me in diepe menselijke waarden staan, die universeel zijn, die in dit continent mee vorm en uitdrukking gekregen hebben, en die ik graag verder wil uitdragen over heel onze wereld. In mijn buurt is een Russische winkel, en mijn directe buren komen uit Oekraïne. Wat zich afspeelt in het verre oosten van Europa raakt me dan ook hier, en laat mij niet onbewogen. Ik hoop dat op langere termijn heel Europa verenigd mag zijn, inclusief Wit-Rusland, Oekraïne en Rusland, gebaseerd op diversiteit en menselijke verbinding. Ik wil blijven kiezen en beslissen tot actie vanuit mijn diepe geweten, en wil alle mensen en leiders aansporen om hetzelfde te doen, geleid door een bekommernis om het welzijn van onze medemens, en een liefde voor de mensheid als geheel.