Ik heb zonet de single van Pink Floyd met Andriy Khlyvnyuk gekocht en meerdere malen beluisterd. De tranen lopen over mijn gelaat.
Ik voel een immens verdriet. Deze oorlog treft me diep in mijn hart. Hij boort een verdriet aan waarvan ik niet wist dat het bestond in mij.
En het blijft maar stromen en lopen. De onrechtvaardigheid van deze oorlog, de omvang van de vernietiging, de blinde slachting van een onschuldig volk, en de nabijheid door alle beelden is overweldigend. Het overweldigt mij, het overspoelt mij, en toch blijft iets in mij staan.
Ik blijf overeind, steunend op het Leven in mij, het leven dat sterker is dan de dood, het leven dat vervuld is van hoop, van intrinsieke goedheid. Het Leven dat creativiteit aanreikt aan elke mens die het in zich kan voelen.
Sommigen noemen het God. Voor mij is het dat wat ons verbindt als mensen, is het dat wat ons verbindt met alles wat is op deze aarde. Laat ons die verbinding volgen en eren, hier, in Oekraïne, in Rusland, en over heel de wereld.